Dag 12: Cache Creek

Het doel voor vandaag was het terug verdienen van onze vakantie, we gingen namelijk de over de Cariboo Wagon Road, ook wel bekend als de Goldrush Trail.
Bij onze eerste stop bij 108 Miles Ranch konden we zien hoe zo'n pleisterplaats er vroeger ongeveer uitzag. Hier konden de avonturiers voor de laatste keer fatsoenlijk eten en in een normaal bed slapen. Er was echter geen goud te bekennen.
We zijn ook even gestopt in 100 Miles House, niet dat het zo'n boeiend stadje is, maar er zit een drogist. Bij iedereen veroorzaken muggenbulten gewoon jeuk, maar bij Yvonne worden het grote ontstekende plakkaten. Daar helpt de reguliere Prrrikweg niet tegen, dus maar even een antiobiticazalfje gehaald. Tijdens het tikken van dit stukje zag het bloemkooloor er al weer een stuk beter uit.
Even een omweggetje genomen langs Green Lake en nog gestopt bij Chasm Provincial Park. Hier vertelden mensen uit de buurt ons dat we even langs het hek door moesten lopen, dan konden we de hele kloof overzien. De auto konden we een stukje verderop parkeren, we moesten de tweede afslag nemen, want de eerste was erg steil. Nou hadden we de eerste afslag zo wie zo niet herkend als afslag, het was gewoon een vaag spoor dwars door de berm. Voordat we de wandeling gingen maken ons eerst wel royaal ingesmeerd met de recent aangeschafte muggenspray.
Vlak voor onze eindbestemming in Cache Creek was nog een historische plek, te weten de Hat Creek Ranch. Er was zo'n zelfde verblijf voor reizigers en we konden met de postkoets naar het native village, erg leuk om te zien. In dit gebied zitten nog 17 indianengemeenschappen met allemaal onuitspreekbare namen. Op de ranch hebben we nog naar goud gezocht in van die spoelbakken. De gids vertelde dat er iedere dag 11 goudkorrels in worden gegooid en dat er die dag nog maar 3 gevonden waren. Vol goede moed aan de slag gegaan, maar helaas zonder resultaat. In Cache Creek na de maaltijd dus maar gewoon de atm opgezocht in het dorp.